Jaume Plensa, Heart of Trees, 2007, eigen foto
Jauma Plensa, Heart of Trees, 2007, eigen foto
* Rudi Fuchs – met Maarten Bertheux samensteller van Art Zuid – stelt in zijn inleiding van de catalogus bij de sculptuurroute 2015 over Apollolaan, Minervalaan en Zuidas: ‘Elke tentoonstelling, zeker een met beelden in deze karakteristieke ruimte, is ook een theatraal spektakel.’ Voor de voorstelling die Fuchs en Bertheux voor deze vierde editie maakten, kozen ze voor een ‘vernieuwende benadering’, een ‘museale oplossing’, met minder kunstenaars dan voorheen. Een greep uit de lijst bekende deelnemers: Frank Stella, Tony Cragg, John Chamberlain, Markus Lüpertz, Thomas Schütte, Georg Herold, Jaume Plensa en KAWS. Enige Nederlandse deelnemer is Klaas Gubbels.
Verspreid over achttien ‘podia’ staan van elke kunstenaar meerdere werken die ‘onderling een verhaal vertellen of een dialoog aangaan’ en ‘zich tegelijkertijd verhouden tot de architectonische en maatschappelijke omgeving’. Groepen van beelden op één plek zijn wel te vinden in musea, voor een stedelijke omgeving is zo’n keuze volgens de samenstellers zeldzaam. De hoge bomen op de Apollolaan en Minervalaan fungeren in hun verbeelding als coulissen, op de Zuidas zijn dat de torenhoge kantoorgebouwen waar talloze werknemers hun dagen achter beeldschermen doorbrengen.
Georg Herold, Untitled, 2014 en 2015, atelier Georg Herold, eigen foto
Fuchs merkt in de catalogus ook op dat ‘een regie van beelden tegelijkertijd een mise-en-scène van tussenruimtes is, net zoals een ballet een voorstelling van intervallen tussen bewegingen.’ De vergelijking met ballet doortrekkend: omdat de keus is gemaakt voor meerdere beelden van één kunstenaar, wordt zichtbaar dat niet voor elke kunstenaar de rol van eerste of tweede solist is weggelegd. Mimmo Paladino – aanwezig met acht ‘anekdotische’ beelden die best aardig zijn maar nog geen rimpeling van emotie opwekken – komt deze editie van Art Zuid bijvoorbeeld niet verder dan het corps de ballet.
John Chamberlain werd in de jaren zestig van de vorige eeuw bekend met beelden van in elkaar gedeukte, gekleurde autocarrosseriedelen, waarmee hij een link legde tussen de Amerikaanse abstract-expressionistische schilderkunst en Pop Art. Met gebruikmaking van nieuwe technieken en buigt en kneedt hij nu dikke gegalvaniseerde platen aluminium tot strengen en lussen. Op Art Zuid staan er twee, één te veel om echt mee te verrassen, vooruit, tweede solist nu.
Nogal een praatjesmaker in het corps de ballet blijkt KAWS, pseudoniem van de Amerikaanse graffiti-kunstenaar Brian Donnelly. Hij kan stripachtige figuren inmiddels ook in levensgroot vinyl uitvoeren, op Art Zuid staan er twee in de vijver op het Museumplein anekdotisch monumentaal te zijn, een andere houdt de wacht bij het infopaviljoen van Art Zuid op de Minervalaan. Ook op KAWS ben je na de eerste blik gauw uitgekeken.
KAWS, Better Knowing, 2013, More Gallery, eigen foto
Genoeg gemopperd, genoeg sterke solisten zijn er ook: de ‘ballerina’s’ van Georg Herold figureren prachtig in dit decor, zo ook de monumentale ‘United Enemies’ van Thomas Schütte die subiet tot introspectie dwingen. Dat doet ook Frank Stella aan de voet van kantoorkolossen waarbij je je niet kunt voorstellen dat mensen zich er dagelijks vrijwillig melden. De bronzen beelden van Jaume Pensa omarmen op Art Zuid de stammen van zeven bomen, op hun lichamen de voornamen van componisten. Poëzie op de Zuidas, je wenst de ‘bewoners’ toe dat deze figuren er altijd blijven staan.
Voor meer informatie over Art Zuid 2015 (tot 22 september): http://www.artzuid.nl
Frank Stella, Inflated Star en Wooden Star, 2014, More Gallery, eigen foto
