Exposities

 

Marianne von Werefkin, Wasvrouwen, 1911, foto auteur

Marianne von Werefkin was haar tijd ver vooruit. Zij was de eerste van de Münchener kunstenaarsgroep Der Blaue Reiter die expressionistisch ging schilderen in een zeer kleurrijke, vlakke stijl, veel eerder dan haar tijdgenoot Kandinsky. Vrouwelijke schilders werden lange tijd onderschat en zelf droeg Von Werefkin daar ook aan bij door jarenlang alleen de carrière van haar partner Alexej Jawlensky te ondersteunen. Nu hangt haar indrukwekkende werk in Museum De Fundatie in Zwolle.

Door Lucie Th. Vermij

De tentoonstelling van Marianne von Werfkin is te danken aan Beatrice von Bornmann, […]

Lees verder →

 

Cécilia Vicuna, Quipu Austrai, entrée Unravel in Stedelijk Mueum,eigen foto

In het Stedelijk Museum tikt de naam van de expositie over  textielkunst de spijker met een voltreffer op zijn kop.  ‘Unravel. The Power and Politics of Textiles’ verenigt zevenveertig internationale kunstenaars die vanaf de jaren zestig textiel gingen gebruiken om persoonlijke en maatschappelijke verhalen mee te vertellen. Textiel was tot dan onderbelicht gebleven, voor een nieuw begin moesten eerst verroeste ketens van eerdere generaties worden afgeschud. ‘Unravel’ is een tentoonstelling die wakker schudt, de kwaliteit hoog, de kleurenmix fascinerend, de kracht van wat over […]

Lees verder →

 

Facsimile-uitgave Reading Dust, Miriam Cahn, Stedelijk Museum, eigen foto

Miriam Cahn  (1949) gaf vanuit Zwitserland  leiding aan de inrichting van ‘Reading Dust’, expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam over en uit haar hele oeuvre, alles komt rechtstreeks uit haar atelier. De tentoonstelling is met de atoomdreiging in herinnering die Cahn oproept tegelijk een geschiedenisles over oorlog en geweld na WO II. Voor vier zalen heeft ze vier ‘hoofdstukken’ met veelzeggende titels gemaakt: Nur Körper (Alleen lichamen), Brutalitätenraum (Wreedhedenruimte), Undarstellbar (Onafbeeldbaar) en Weinenmüssen (Huilenmoeten). In ‘simpele’ penseelstreken met felle kleuren schudt ‘Reading Dust’ de […]

Lees verder →

 

Meisen vrouwenhaori, 1950-1970, 81 x 128 x 48 cm, inspiratie ‘Explosie’ Roy Lichtenstein. Collectie Manavello

Door Gerda J. van Ham

‘Kleine stukjes geschiedenis’, noemt de Italiaanse verzamelaar en kunsthistoricus Lydia Manavello haar Japanse kimono’s met intense kleuren en opmerkelijke patronen. Een selectie van haar verzameling is nu tentoongesteld in Japanmuseum SieboldHuis aan het Rapenburg in Leiden. Het zijn Japanse kledingstukken in een geometrische T-vorm met twee overlappende voorzijden die bijeen worden gehouden door een band (obi). Het ontwerp is zowel voor dames als heren identiek. Een kimono is gemaakt uit één stuk stof van ongeveer […]

Lees verder →

 

Paleis op de Dam, Koning Willem-Alexander met Shivangi Kalra, een van de winnaars Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst 2024, voor And nobody said anuthing, foto Jeroen van der Meyde

Door Karin Abdullah Khan-Feenstra

Oktober is vanouds de herfstmaand waarin de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst wordt uitgereikt. Al zes generaties lang sinds Koning Willem III in 1871 de Prijs instelde als Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst. Willem-Alexander zet dit jaar deze mooie traditie voort met de 154e editie. Het is een instituut geworden dat ieder jaar indruk maakt..

Weer zijn drie winnaars aangewezen die de Prijs […]

Lees verder →

 

Hoed met kogelgat van Ernst Casimir, anoniem, in of voor 1632, Rijksmuseum

Tussen 1822 en 1876 huisvestte het Mauritshuis het Koninklijk Kabinet van Zeldzaamheden. Vanuit Oceanië tot Japan en Nederlands-Indië tot Afrika werden daarvoor duizenden objecten uit een veelvoud aan culturen naar Den Haag gestuurd. Vanzelfsprekend in de 19de eeuw en als kwalijke opvatting nog steeds niet uitgeroeid: die culturen zouden een lager niveau dan die van West-Europeanen hebben.  Zo sprak de directeur van het Kabinet zonder dat iemand ervan opkeek, van ‘wilden, halfwilden of halfbarbaren, halfbeschaafden en beschaafden’. Voor ‘Het verdwenen museum’ heeft […]

Lees verder →

 

Joan Miró, Couple d’ amoureux aux jeux de fleurs d’amandier, 1975, beschilderd kunsthars. Fundació Joan Miró. eigen foto

Toen hij eenentachtig was zei Joan Miró  (1893-1983) tegen zijn collega Alexander Calder: ‘Ik ben een gevestigde schilder, maar een jonge beeldhouwer.’ Brigitte Bloksma, directeur van museum Beelden aan Zee en nu curator van  ‘Joan Miró – Sculptures’,  vertelt deze anekdote in de introductie van het compacte gidsje waarmee bezoekers met heldere informatie de ronde kunnen maken. Goed gekozen: voor menigeen die het  prachtige museum met zicht op de Noordzee bezoekt zal de Miró-tentoonstelling een eerste […]

Lees verder →