In 'Nummer vier' van zijn films speelt Guido van der Werve (Papendrecht 1977) een nocturne van Chopin op een podium dat langzaam naderbij glijdt op een Fins meer. Een foto uit de film, gemaakt in 2006, is beelddrager van 'Tastbare Futiliteit', een overzicht van twintig jaar kunstenaarschap in Eye Filmmuseum. In 2007 wandelde Van der Werve op een onafzienbare ijsvlakte voor een kolossale ijsbreker uit, vastgelegd in 'Nummer acht' werd dat zijn internationale doorbraak.
De kunstenaar neemt voor zijn films zijn gemoedstoestand als uitgangspunt en test zijn fysieke en geestelijke veerkracht in projecten die extreme eisen aan zijn uithoudingsvermogen stellen. Zoals de triatlon die hem van Chopin's geboortestad Warschau naar diens graf in Parijs bracht en een marathon van twaalf uur rond zijn huis in Finland. Voor 'Nummer negen' stond Van der Werve op 28 april 2007 vierentwintig uur bovenop de geografische Noordpool. 'The day I didn't turn with the world', wie herkent dat verlangen niet, even niet mee willen draaien.
'Nummer achttien' gaat dit najaar in première, geïnspireerd door zijn revalidatie na een zeer ernstig ongeluk. Volgens de artsen te danken aan zijn bijzondere mentale en fysieke conditie. De expositie eindigt met 'spice of life death drive': 'Act 10' uit 'Nummer achttien'. De route loopt door verduisterde zalen, medebezoekers zijn schimmige contouren, gezichtsuitdrukkingen niet zichtbaar. Er is geen ontsnappen aan: we moeten met Guido van der Werve op ontdekkingsreis naar ons innerlijke landschap, helemaal alleen. Het geeft niet, met dank voor de onvergetelijke schoonheid van zijn films.
De Guido van der Werve-expositie 'Tastbare Futiliteit' in Eye Filmmuseum duurt tot en met 29 mei. Voor meer informatie: http://www.eyefilm.nl