* Toen Daan Hansen op 21 juli van dit jaar op 43-jarige leeftijd aan een slopende hartkwaal overleed, liet hij meer dan 20.000 foto’s na, gemaakt in zeven jaar. Eenmaal in de ban geraakt van wat camera’s kunnen blootleggen, was fotograferen in die jaren voor hem een dagelijks ritueel. Gedreven door een innerlijke drang die ook tijdens zijn ziekte nooit ver weg was, greep hij steeds weer een van zijn camera's: op zoek naar het mysterie achter de beelden om hem heen probeerde hij het ongrijpbare tóch te ontrafelen.
In juli 2011 was Utrechtenaar Hansen in Berlijn, waar hij zich door Vivian Maier liet inspireren tot bovenstaande foto. De buitenstaander weet niets van Vivian. De fotograaf gaf haar zijn schaduw, wilde hij misschien meer en kon dat tot zijn verdriet niet? We kunnen er alleen over speculeren. Hansen maakte een tijdloze foto over diep-menselijke verlangens en eenzaamheid. Voor wie wil is het ook een beeld dat troost, de zon scheen en Hansen was op dat moment in elk geval niet alleen. In Berlijn ging hij ook naar het Olympische dorp, zwaar in verval geraakt sinds 1936. Met zijn scherpe blik traceerde hij altijd feilloos de visuele potentie van architectonische details. Onderstaande foto met de titel ‘The Droste Effect’ was het prachtige resultaat. Een jaar later fotografeerde hij even sterk de monumentale Zeelandbrug. Die foto werd zelfs geselecteerd voor het prestigieuze internationale fotoboek PlusOneCollection, een wereldwijd boekenproject van meer dan 500 fotografen die vooral online werken.
Op zijn rouwkaart stond - mooi gekozen - een citaat uit het gedicht ‘Flipperkoning’ van Ingmar Heytze.
‘…En jij – waar en wanneer je ook mag/zijn, leg af en toe je vingertoppen/bij elkaar tot kader, kijk er door/naar alle dingen tot je mij herkent./De wereld draait, de tijd gaat door/Ik heb gekeken. Kijk ernaar.’
Voor meer informatie, onder meer het net verschenen boek over het werk van Hansen: www.daanhansen.nl.
