Huis Singraven voorzijde, eigen foto
* Willem Laan (1891-1966), de laatste bewoner van Huis Singraven in Denekamp, stierf kinderloos. Hij liet zijn met kunstschatten gevulde huis en omringende landerijen na aan de Stichting Edwina van Heek. Zes eeuwen geleden liet Johan Hundenberg de Oude binnen de Dinkelbocht waar ook nu nog Singraven staat, het eerste versterkte huis bouwen. Om dat te vieren wordt het landgoed zondag van 12.00 tot 17.00 uur opengesteld voor publiek. Gewoonlijk worden er alleen rondleidingen op aanvraag georganiseerd; de stichting genereert bovendien inkomsten uit de trouwzaal en andere speciale ontvangsten.
Historisch geograaf John van Zuidam citeert in zijn gids ‘Singraven, een Twents landgoed dat leeft’ prof. Henk van Os om het belang van Laans verzameling aan te geven: ‘Het zijn niet zozeer de kunstvoorwerpen afzonderlijk, maar de ensembles die Willem Frederik Laan bijeen heeft gebracht in een huis dat hij geheel naar eigen smaak liet verbouwen en waarvan hij zelf de vertrekken inrichtte. Hij realiseerde zo het huis van zijn dromen. Al die Rococo en Franse meubeltjes krijgen pas betekenis en een eigen fascinatie wanneer ze worden gezien als de wereld van een eenzelvig mens die zich een leven van allure voorstelde.’ Neusje van de zalm onder zijn bijzondere aankopen is het zogenoemde Boulle-bureau, gemaakt in de periode 1685-1695. Laan kocht het in 1921 voor de bibliotheek. André Charles Boule werd in 1635 in Parijs ingeschreven als koninklijke meester-meubelmaker; hij had in Gelderland het levenslicht gezien als Jan Bolt. Kenmerkend voor de Boulle-techniek is het inlegwerk van stukjes schildpad en messing. Van Zuidam vermeldt dat koning Willem III ook zo’n bureau had, maar wel een kleiner exemplaar.
De bibliotheek met het Boulle-bureau. Foto Edwina van Heek Stichting
Vanaf de tijd dat Singraven een klooster was – tussen 1506 en 1516 – kregen de bewoners inwoning van een heus spook, dus ook de eenzelvige Laan. Dat was de knappe non die zo door onrust werd bevangen dat ze zich ging vermaken met een aantal jonge mannen in het dorp. Na afloop werd de zondares voor straf levend ingemetseld in een uitgehakte nis in een van de dikke muren. Van Zuidam: ‘Na veel gejammer en ijzingwekkend gegil zou ze na verloop van tijd de hongerdood zijn gestorven. Het volksverhaal wil dat de geest van de non nog steeds rondwaart in het huis en hel en verdoemenis zou brengen aan de bewoners.’
Zondag zeker niet overslaan: de nabije schilderachtige watermolen van Denekamp die nog werd vereeuwigd door Van Ruysdael en Hobbema.
Landgoed Singraven, Molendijk 37, 7591 PT Denekamp. Voor meer informatie over het programma van zondag 13 september: www.singraven.nl
De watermolen van Denekamp, pr-foto
