*Na een sluiting van ruim twee jaar voor restauratie en uitbreiding viert Museum De Lakenhal in Leiden de heropening tot en met zondag met een gratis toegankelijk festival. Voor de restauratie werd een beroep gedaan op het specialistische bureau van Julian Harrap Architects uit Londen, nieuwbouw en interieurontwerp kwamen in handen van de Rotterdamse architectencombinatie Happel Cornelisse Verhoeven. De samenwerking met directeur Meta Knol, conservatoren, andere museummedewerkers en de elf kunstenaars die speciale opdrachten kregen, moet vlekkeloos zijn verlopen: de 'nieuwe’ Lakenhal is een architectonisch juweel geworden en herbergt een aantrekkelijk prikkelende tijdreis van verleden naar heden voor een diverse doelgroep.
Maarten Kolk en Guus Kosters ontwierpen in samenwerking met KEIM Mineraalverven op basis van 17e-eeuwse pigmenten een ‘Rembrandtpalet’ voor de muren van de collectiezalen, ‘nieuwe’ kleuren die het kijken vanzelf intensiveren. ‘Het Laatste Oordeel’ van Lucas van Leyden (ca. 1526-27) – hoogtepunt uit de collectie van ruim 22.000 objecten – heeft nabij gezelschap gekregen van ‘Preparations’, een werk van Roy Villevoye uit 2009 van mensenhaar, silicone, metaal, hout, rubber en textiel, aankoop uit 2011. Een (te) gewaagde combinatie? Lees het tekstbordje: ‘Het lijkt een botsing van culturen, deze blootvoetse Asmat-man in een westers hemdje vol 15-de en 16de eeuwse religieuze schilderijen. Het levensgrote kruis verwijst misschien naar Jezus’ dood die de (christelijke) mensheid van zijn zonden verloste . Ook de Asmat geloven dat leven alleen mogelijk is via de doden. Is hun opvatting over de invloed van de dood op het leven zo anders dan die op de westerse panelen?’ Goede vraag, hem stellen is beantwoorden.
Ook elders worden verleden en heden effectief verbonden: in de spiegel kijken ligt niet overal voor de hand, maar went snel. Zo herinnert Atelier van Lieshout in een zaal over de Leidse lakenindustrie aan de vaak slechte arbeidsomstandigheden in vroeger eeuwen. In ‘Vooruit’ - een werk van gegloeid staal uit 2014 - zijn mens en machine letterlijk met elkaar verweven, ‘de figuur met de last op zijn schouders (een baal stof?), lijkt niet vooruit te komen’, leert het tekstbordje.
De noodzaak tot een opknapbeurt van het museum – sinds 1874 gevestigd in de voormalige Laecken Halle die in 1640 in classicistische stijl werd ontworpen door Arent van ’s Gravesande – werd in 1939 voor het eerst in een jaarverslag genoemd. Sindsdien konden – mede door de zwakke financiële positie van Leiden - alleen kleine verbouwingen worden gerealiseerd. Tot aan de Raad van State aangevochten noodoplossing was in 1992 de overkapping van het voorplein, daar werden de publieksvoorzieningen als kassa en winkel ondergebracht. De overkapping is nu verdwenen, wat weer zicht biedt op de tijdloos mooie voorgevel. Na de nieuwe publieksruimte wacht nu een grote overkapte achterplaats met doorgangen naar nieuw- en oudbouw. Een monumentale ruimte met beeldschone lichtinval en een fascinerend wandtapijt van Ankie Stoutjesdijk over de geschiedenis van Leiden van 1200 tot nu.
Het museum heeft een super handige app ontwikkeld waarmee bezoekers individueel de ronde kunnen maken. Bij elk object wordt een toelichting gegeven.
Voor meer informatie: http://www.lakenhal.nl