Opgegraven in Delft, eigen foto
* De afgezaagde schedel werd gevonden bij een opgraving op het Doelenplein in Delft. In de vernieuwde inrichting van Museum Prinsenhof kijken zijn lege oogkassen naar de ‘Anatomische les van Dr. Theodorus Hoogeveen’ die Nicolaas Rijnenburg in 1773 op een olieverf vereeuwigde. Hoogeveen onderwijst zijn studenten met behulp van precies zo’n afgezaagde schedel, maar dan met de hersens er nog in.
In dezelfde zaal kunnen bezoekers met zaklantaarns de lichtinval op een schilderij van de Delftse Gouden Eeuw-schilder Leonard Bramer nabootsen of veranderen. Het Lichtlab Industrieel Ontwerpen van de TU Delft ontwierp daarvoor een experimentele lichtbox met zaklantaarns.
Museum Prinsenhof Delft ontleent zijn landelijke bekendheid sinds jaar en dag als de locatie waar Willem van Oranje in 1584 werd vermoord door Balthasar Gerards. Er was sinds lange tijd nauwelijks meer geïnvesteerd in het gebouw en de vaste opstelling. Het bezoekersaantal schommelde stabiel tussen de 60.000 en 70.000 per jaar, de eigen inkomsten uit entree en de winkelverkoop waren laag, het bezoekersprofiel vergrijsde.
De verouderde inrichting heeft de afgelopen drie maanden een facelift gekregen die zich concentreerde op de – volgens het museum ‘iconische’ - thema’s waaraan Delft zijn nationale betekenis en zijn internationale bekendheid te danken heeft: ‘Willem van Oranje’, ‘Delfts blauw’ en ‘Meesters in innovatie’.
De geschiedenis van het Prinsenhof gaat terug tot begin 1400, toen het complex eerst dienst deed als klooster. Bij de herinrichting – met onder meer een wand vullende interactieve presentatie over onze strijd tegen de Spanjaarden – is de bijzondere ‘historische’ sfeer gelukkig onaangetast gebleven. En intussen toch reuze hedendaags spannend, al dat bewegende krijgsrumoer zo dichtbij.
In de zaal over ‘Delftsche nijverheid’ veel aandacht voor Jacques van Marken (1845 – 1906), als technisch ingenieur als eerste afgestudeerd aan de Polytechnische Hogeschool. Toen hij onder bakkers klachten hoorde over de kwaliteit van gist, beperkte hij zich niet tot technisch onderzoek, maar richtte in 1869 de Nederlandsche Gist- en Spiritusfabriek op, in 1883 gevolgd door de Nederlandsche Oliefabriek, later Calvé.
Weinigen bekend, maar in deze zaal heel bijzonder: schitterende weefsels uit de werkplaats van François Spierincx (uit Antwerpen gevlucht na de plundering door de Spanjaarden in 1576) en zijn opvolger Maximiliaan van der Gucht. De bezoeker leert dat ‘Delftse weefsels wereldwijd worden beschouwd als meesterwerken’. Een verrassing is ook het schitterende werk uit het glasatelier van Jan Schouten (1852-1937), onder meer verantwoordelijk voor de restauratie van de kerkramen in de St. Janskerk in Gouda.
De vernieuwde tekstbordjes lezen lekker vlot weg. Zo staat bij Van Mierevelts portret van Willem van Oranje als staatsman de observatie van de Engelsman die hem ontmoette in Delft: ….’Zijn bovenkleding ziet er uit als die van een student van eenvoudige afkomst, zijn vest is een gebreide trui, zoals die van onze veerlui. Zijn gezelschap bestaat uit burgers van deze bierbrouwende stad en hij past daar volkomen tussen….’ En bij het portret van Juliana van Stolberg, Willems moeder, komen we aan de weet dat ze uit twee huwelijken zeventien kinderen voortbracht.
Prinsenhof-directeur Patrick van Mil – aanvankelijk interim, maar hij blijft in elk geval nog drie jaar – maakte bij de heropening bekend dat de wekelijkse sluitingsdag verleden tijd is: het museum is voortaan elke dag open.
Voor meer informatie: www.prinsenhof-delft.nl
Een anoniem portret van Juliana van Stolberg, de moeder van Willem van Oranje, uit de 18de eeuw. Detail, eigen foto
