Het trappenhuis van het Stedelijk Museum met de video Social Synth, Seth Price, foto G.J. van Rooij
*Jammer dat het niet kan in het trappenhuis van het Stedelijk Museum: voor de optimale beleving van de magische deinende beelden van Social Synth voel je al snel de aandrang te gaan liggen. Mogen we verlangen naar ‘zen’, of begrijpen we dan niets van de bedoelingen van de kunstenaar? Seth Price liet voor deze éénkanaals video van 13 minuten en 53 seconden een robotcamera zes uur lang over de huid van een inktvis bewegen en ruim tienduizend foto’s nemen. Die bewerkte hij met technologie voor satellietkaarten en grafische 3D-software.Een computer-gegenereerde reflectie is tot hoofdrolspeler in een wonderbaarlijk landschap gemaakt, een hybride verstrengeling van het natuurlijke en kunstmatige.
De Amerikaanse kunstenaar Price (1973, Palestina) heeft met ruim 150 werken uit de periode 2000-2017 zijn eerste overzicht in Amsterdam, onder meer Social Synth werd speciaal voor deze expositie gemaakt. Zijn oeuvre is breed: het omvat sculpturen, installaties, 16mm-film, video’s, foto’s, tekeningen, schilderijen, kleding en textiel, webdesign, muziek, geluid en poëzie. Price heeft volgens het Stedelijk enorme invloed door zijn aandacht voor digitale manipulatie en culturele transformatie, en zijn benadering van abstracte kunst vanuit een sociaal-economisch perspectief. Bovendien als kunstenaar die tegenstrijdige rollen zowel binnen als buiten de kunstwereld weet te combineren.
Directeur Beatrix Ruf prijst hem - met zijn benadering van technologie en artistiek auteurschap - als een sleutelfiguur: ‘Hij draait en verrast met wat artistieke producten kunnen zijn, zoals een schilderij, een film, een sculptuur of een foto. Zijn oeuvre wordt gekenmerkt door een verwantschap met technologische vooruitgang en de impact die de hedendaagse cultuur op ons leven heeft. Tegelijkertijd is zijn werk ook doordrenkt met scepsis over deze vooruitgang, waarbij hij speels gebruik maakt van haar mislukkingen en beperkingen.’
Price maakte ook voor ‘Danny’ gebruik van een computergestuurde robotcamera. Die liet hij in 2015 duizenden foto’s maken van de huid van een model, met behulp van software voor satellietfoto’s samengevoegd tot één afbeelding. Die is bijgewerkt door een retoucheur van modefoto’s en bewerkt met een grafisch 3D-programma. De puntjes op de i op het tekstbordje: ‘Danny, 2015 dye-sublimation-druk op synthetisch textiel, aluminium, led-matrix, particuliere collectie’. Dat klinkt gortdroog, maar het bekijken van de groot formaat lichtboxfoto van de details van Danny is een overdonderende esthetische beleving: práchtig, die structuur van de menselijke huid. Dat zó gedetailleerd kunnen fotograferen mogen we gerust wel onder de noemer vooruitgang scharen.
Veel pure schoonheidsbeleving biedt Social Synthetic overigens niet. Wie het werk van Price wil waarderen, moet op deze expositie hard werken en vooral veel bordjes lezen. Waar natuurlijk niets op tegen is.
De expositie ‘Seth Price – Social Synthetic’ in het Stedelijk Museum in Amsterdam duurt tot en met 3 september. Voor meer informatie: http://www.stedelijk.nl
Danny, 2015, Seth Price. foto Brica Wilcox
Egbert Domering
14 mei 2017
Seth Price is inderdaad geen gemakkelijke kunstenaar, maar het Stedelijk heeft hem ook niet goed gepresenteerd. Voor meer informatie over deze kunstenaar en tentoonsteling, zie mijn laatste post op http://www.egbertdommering.nl